Terapia pedagogiczna

Terapia pedagogiczna to forma zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, skierowana głównie do dzieci oraz uczniów szkół podstawowych, którzy borykają się z specyficznymi trudnościami w nauce. Głównym celem tej terapii jest korekcja zaburzeń psychoruchowych, które bezpośrednio wpływają na trudności w zdobywaniu wiedzy.

Podczas zajęć wykorzystujemy różnorodne gry i zabawy, które wspierają pamięć, wzrok, słuch, koncentrację oraz umiejętność czytania ze zrozumieniem. Moim priorytetem jest doskonalenie umiejętności czytania i pisania oraz rozwijanie zdolności poznawczych. Uczestnicząc w terapii, Państwa dziecko zdobywa nowe kompetencje związane z przyswajaniem materiału i motywacją, co pozwala minimalizować niepowodzenia szkolne oraz ich długofalne skutki.

Moim zadaniem jako terapeutki jest wyposażenie ucznia w umiejętności, które sprzyjają wszechstronnemu rozwojowi zdolności poznawczych oraz percepcyjno-motorycznych.

Moją misją jest wspieranie młodego człowieka w osiąganiu pełnego potencjału i budowanie pewności siebie w nauce oraz codziennym życiu.

Terapia dysleksji

Dysleksja rozwojowa, towarzysząca dziecku w całym procesie rozwoju, a także w dorosłym życiu, manifestuje się specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu. Te wyzwania nie wynikają z braku chęci czy złej woli dziecka. Ważne jest odróżnienie ich od zwykłych trudności, z jakimi spotyka się każde dziecko na początku nauki.

Zajmuję się różnymi odmianami dysleksji rozwojowej:

• Dysleksja – specyficzne trudności w czytaniu, mimo posiadanych zdolności intelektualnych.
• Dysortografia – specyficzne trudności w pisaniu, objawiające się błędami ortograficznymi i innego rodzaju, pomimo znajomości zasad poprawnej pisowni.
• Dysgrafia – częściowa lub całkowita utrata umiejętności pisania, często prowadząca do zniekształcenia strony graficznej pisma, tworząc brzydkie, nieczytelne litery.
• Dyskalkulia – specyficzne trudności w wykonywaniu działań matematycznych, w tym rozwiązywaniu zadań arytmetycznych. Objawia się problemami z dodawaniem, mnożeniem, a także z dedukcją i myśleniem logicznym.

W moim gabinecie skupiam się na pomaganiu osobom z różnymi odmianami dysleksji rozwojowej, dążąc do pokonania trudności w nauce i wspierania wszechstronnego rozwoju. Moim celem jest tworzenie solidnych fundamentów edukacyjnych i umożliwienie osiągnięcia pełnego potencjału każdego ucznia.

Terapia ręki

Terapia ręki to kompleksowy zestaw ćwiczeń i aktywności, które mają na celu usprawnienie ruchów kończyny górnej. Jej głównym celem jest poprawa precyzji oraz zwiększenie sprawności ruchów ręki, dłoni i palców. Skierowana jest zarówno do dzieci, które mają trudności z wykonywaniem czynności manualnych, jak i do osób dorosłych z problemami z napięciem mięśniowym. Jej głównym celem jest poprawa funkcjonowania ręki oraz osiągnięcie płynnych ruchów, w tym:

• Umiejętność trzymania przedmiotów (odruch chwytu).
• Przenoszenie ciężarów i wzmocnienie siły ręki.
• Kształtowanie zdolności manipulacyjnych, przygotowujących do bardziej złożonych czynności, takich jak rysowanie czy pisanie pod kontrolą wzroku.

Ręka pełni kluczową rolę w rozwoju fizycznym, umożliwiając pełzanie, przewracanie się oraz utrzymywanie równowagi podczas chodzenia w dzieciństwie. Również w kontekście zmysłu dotyku, ręka odgrywa istotną rolę, umożliwiając nam przytulanie bliskich i wyrażanie uczuć przez dotyk.

Wskazania do terapii ręki, zarówno u dzieci, jak i dorosłych, obejmują sytuacje, gdy występują:

• Trudności z planowaniem ruchów i nauką nowych czynności manualnych.
• Niechęć do wykonywania precyzyjnych ruchów dłoni czy palców m.in. pisanie, malowanie czy układanie drobnych przedmiotów.
• Problemy z samoobsługą: zapinanie guzików czy wiązanie sznurowadeł, zasuwanie zamka.
• Nieprawidłowe napięcie mięśniowe kończyn: górnej i barkowej.
• Zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej.
• Nieprawidłowa koordynacja ruchów ręki, palców i przedramienia.
• Trudności z koordynacją obu rąk podczas zabaw manipulacyjnych.
• Wykonawanie czynności wymagających precyzji zbyt wolno lub zbyt szybko oraz niedbale.
• Zainteresowanie nowymi fakturami oraz potrzeba intensywnego ucisku dłoni.
• Nieprawidłowa siła nacisku wykonywanych ruchów w zależności od zadania.
• Nieprecyzyjne ruchy dłoni, związane z nieprawidłowym napięciem mięśniowym.
• Niedopasowanie szybkości ruchów rąk do zadania.

W moim podejściu do terapii ręki kładę nacisk na wszechstronne wsparcie ruchowe, aby umożliwić osiągnięcie pełnej sprawności i niezależności w codziennym życiu.

Zajęcia rewalidacyjne

Zajęcia rewalidacyjne są w zamyśle terapeutyczne, usprawniające i korygujące. Ich kluczowym celem jest odkrycie oraz maksymalne wykorzystanie potencjału rozwojowego dziecka poprzez usprawnianie funkcji rozwojowych i intelektualnych. Zajęcia te dążą do jak największego usamodzielnienia się dziecka oraz zapewnienia mu możliwie optymalnego funkcjonowania w społeczeństwie, zgodnie z jego możliwościami i ograniczeniami.

Cele rewalidacyjne osiągane są poprzez:

• Rozwijanie umiejętności komunikowania się, percepcji wzrokowej i słuchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i wzrokowo-słuchowo-ruchowej, sprawności psychofizycznej, zainteresowań oraz orientacji przestrzennej,
• Wspieranie nabywania umiejętności czytania, pisania, liczenia, a także samodzielności osobistej i społecznej, przygotowując do radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach,
• Wzmacnianie kondycji fizycznej,
• Korektę niepożądanych zachowań oraz eliminowanie stwierdzonych zaburzeń,
• Dynamiczne stymulowanie rozwoju poprzez wykorzystywanie naturalnych sytuacji i odpowiednie aranżacje przestrzeni do nauki i rozwijania umiejętności,
• Rozpoznawanie i rozwijanie zasobów oraz mocnych stron dziecka,
• Kształtowanie umiejętności samodzielnego organizowania wypoczynku, rekreacji oraz asertywności.

Zasadnicze jest, zatem, kładzenie nacisku na atuty i mocne strony dziecka oraz poszukiwanie tego, co 
w nim najlepsze.

Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne mają na celu korygowanie zaburzeń psychoruchowych u dzieci, które istotnie wpływają na ich wyniki szkolne lub przedszkolne. Ten typ zajęć dedykowany jest dzieciom, które:

• wymagają indywidualnego podejścia,
• borykają się z trudnościami w koncentracji i łatwo ulegają rozproszeniu,
• przejawiają nieśmiałość lub cechują się niską samodzielnością,
• mają zaburzenia funkcji wzrokowych, słuchowych lub ruchowych,
• są dotknięte dysleksją rozwojową (dysleksją, dysortografią, dysgrafią).

Działania terapeutyczne obejmują:

Usprawnianie w obszarze słuchowo-językowym:

• kształtowanie wrażliwości słuchowej,
• ćwiczenia fonetyczne i fonemowe,
• rozwijanie zdolności do różnicowania dźwięków mowy,
• doskonalenie artykulacji i poprawności wypowiedzi,
• ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej mowy,
• rozwijanie pamięci i spostrzegawczości słuchowej,
• rozwijanie kompetencji komunikacyjnych, wzbogacanie słownictwa i umiejętności wyrażania się,
• poszerzanie aktywnego i pasywnego słownictwa.

Usprawnianie w obszarze wzrokowym:

• poprawa analizatora wzrokowego,
• ćwiczenia wzrokowe na materiałach obrazkowych, geometrycznych, literowych,
• ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej. • usprawnianie w zakresie ruchowym:
• poprawa motoryki dużej – lokomocji, zdolności do pokonywania przeszkód,
• usprawnianie motoryki małej – manipulowanie przedmiotami,
• doskonalenie koordynacji ruchów ciała.

Doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki:

• usprawnianie czynności manualnych,
• wzmacnianie małych grup mięśni dłoni i palców,
• kształtowanie nawyków prawidłowego trzymania narzędzi do pisania i rysowania,
• wprowadzanie ćwiczeń relaksacyjnych, uwzględniających napięcie mięśni rąk.

Przygotowanie do nauki czytania i pisania:

• kształtowanie nawyku prawidłowego trzymania narzędzi pisarskich i plastycznych,
• rozwijanie nawyków ruchowych związanych z kierunkiem pisania i czytania,
• łączenie przyczyn ze skutkami,
• ćwiczenia słuchania i zapamiętywania obrazków,
• kodowanie i dekodowanie informacji za pomocą rysunków,
• trening pisania znaków podobnych do liter.

Wspieranie rozwoju umiejętności matematycznych:

• posługiwanie się liczebnikami głównymi i porządkowymi,
• rozwijanie umiejętności rozpoznawania i nazywania figur geometrycznych,
• porównywanie liczebności zbiorów,
• grupowanie obiektów według różnych kryteriów,
• porównywanie obiektów i określanie ich właściwości,
• ćwiczenia dodawania i odejmowania na konkretnych przykładach,
• rozpoznawanie rytmu i kolejności pór roku, dni tygodnia, miesięcy.

Usprawnianie orientacji w przestrzeni, zarówno w obszarze własnego ciała, jak i otoczenia:

• poprawa lateralizacji poprzez ustalenie dominującej ręki i nogi.

Diagnoza gotowości szkolnej

Wielu rodziców nurtuje pytanie, czy ich dziecko jest już gotowe na przyjęcie wyzwań szkolnych. Na zdolność adaptacji do środowiska szkolnego ma wpływ wiele czynników, w tym rozwój intelektualny i emocjonalny dziecka. Niektóre przedszkolaki mogą być już gotowe do nauki w szkole podstawowej w wieku 6 lat, podczas gdy inni, mający 7 lat nie będą gotowi na podjęcie szkolnej edukacji. Diagnoza gotowości szkolnej obejmuje kilka etapów, w tym staranny wywiad z rodzicami, analizę ewentualnej opinii poradni pedagogiczno-psychologicznej oraz wszechstronną ocenę przygotowania dziecka do życia szkolnego, uwzględniając motywację, emocje, słownictwo, zdolności grafomotoryczne i pamięć.

Etap wczesnoszkolny stanowi kluczowy okres w edukacji dziecka. Zaburzenia w tym okresie mogą wpłynąć na przyszłe osiągnięcia dydaktyczne, dlatego też, jeśli istnieją wątpliwości co do gotowości dziecka do podjęcia nauki, warto skorzystać z porady specjalisty.

Ocena gotowości szkolnej to specjalistyczna analiza dojrzałości fizycznej, manualno-motorycznej oraz społeczno-emocjonalnej dziecka. Przed przystąpieniem do diagnozy warto skonsultować się z lekarzem pediatrą, który oceni ogólny poziom rozwoju fizycznego dziecka. Lekarz ten przeprowadzi badania (m.in. bilans sześciolatka) i dostarczy informacji o zdrowiu dziecka. W przypadku wykrycia niepokojących sygnałów, skieruje na dalsze badania lub do specjalistów. Posiadając takie informacje, można podjąć diagnozę pedagogiczną. Proces ten zazwyczaj obejmuje dwie wizyty diagnostyczne-konsultacyjne. W trakcie pierwszej konsultacji rodzice udzielają informacji o dotychczasowym psychomotorycznym rozwoju dziecka, udostępniają opinie lekarskie oraz inne ważne informacje. Pytania dotyczą zarówno zachowania i funkcjonowania dziecka w rodzinie, jak i w przedszkolu, jeśli uczęszcza. W trakcie kolejnej wizyty dziecko zostanie poddane badaniu. Ocena obejmuje sprawność psychoruchową, dojrzałość społeczno-emocjonalną oraz intelektualną. Również mowa jest oceniana pod kątem artykulacji i gramatyki, ponieważ prawidłowa wymowa jest kluczowa w procesie nauki czytania i pisania. W przypadku wystąpienia problemów, dodatkowo stosuje się diagnostykę logopedyczną. Kompleksowa ocena rozwoju pozwala określić, czy dziecko jest gotowe do podjęcia edukacji szkolnej. Współdziałanie różnych sfer rozwoju jest istotne dla gotowości do nauki. Harmonijny rozwój we wszystkich dziedzinach jest kluczem do sukcesu. Diagnoza pozwala zidentyfikować ewentualne braki w rozwoju i ukierunkować terapię w celu ich wyeliminowania, co stanowi wstępną profilaktykę przyszłych trudności w nauce.