Diagnoza
Terapeuta będzie pytał, jak rozwijała się mowa dziecka od początku; tzn. kiedy dziecko zaczęło gaworzyć, wybrzmiewać pierwsze sylaby, później wyrazy i zdania, czy ktoś w otoczeniu malca ma wady wymowy, czy dziecko przechodziło jakieś ciężkie choroby.
Zapyta również jak przebiegała ciąża u matki oraz poród.
W razie potrzeby skieruje dziecko na badanie audiologiczne, przy podejrzeniu o niedosłuch, do laryngologa. W niektórych przypadkach przydatne bywa także badanie psychologiczne czy neurologiczne lub inne.
Po diagnozie – czas na terapię
Po zdiagnozowaniu dziecka logopeda ustala plan działania i rozpoczyna się terapia. Standardowe spotkanie (30 minutowe) obejmuje: sprawdzenie opanowania zadanych ćwiczeń, wprowadzenie nowego materiału, krótkie zajęcia relaksacyjne, zapisanie w zeszycie dziecka nowego materiału do utrwalenia w domu i ponowne przećwiczenie tego z malcem, przekazanie instrukcji ćwiczeń domowych.
Rezultaty terapii logopedycznej zależą od: rodzaju wady, czasu rozpoczęcia terapii oraz zaangażowania i wytrwałości małego pacjenta. Dziecko powinno czuć potrzebę ćwiczeń i rozumieć konieczność udziału w zajęciach.
Już w terapii
Ważna jest ścisła współpraca rodziców, ponieważ terapia musi być kontynuowana w domu. Rodzice powinni wykonywać z dzieckiem zalecone każdorazowo ćwiczenia. Najlepsze efekty dają codzienne ćwiczenia, utrwalające zadany przez logopedę materiał z ostatnich zajęć. Czasem jednak gdy maluch ma gorszy dzień lepiej niech rodzic robi z dzieckiem 10% tego, co było na zajęciach, ale opanuje to do perfekcji. To też dobrze wpłynie na poczucie sukcesu, zwłaszcza w początkowej fazie terapii. Dziecko należy chwalić nawet za minimalne osiągnięcia. Pamiętajmy, że tempo postępów w terapii jest wprost proporcjonalne do tego jak regularnie się ćwiczy. Miejmy na uwadze fakt, ze kiedy dziecko uczy się mówić to odbywa się to płynnie na przestrzeni czasu, codziennie, a nie skokowo – tylko w wyznaczone dni.
Jeżeli jednak dziecko boli gardło, ma katar i ma podwyższoną temperaturę, lepiej odłożyć ćwiczenia.
Podsumowanie
Decydując się na terapię logopedyczną dla swojego dziecka, musisz być Rodzicu, przygotowany na to, że Twoja rola w terapii dziecka jest bardzo ważna. By terapia logopedyczna miała sens i była skuteczna potrzebny jest Wasz aktywny udział oraz motywować swoje dziecko do ćwiczeń. Reedukację czy stymulację wymowy zaczyna się zawsze od głosek najłatwiejszych artykulacyjnie, by jak najszybciej poprawić zrozumiałość mowy dziecka i pozwolić mu na odczucie satysfakcji – „potrafię, udało mi się!”.
Od czego zależy skuteczność terapii logopedycznej?
- od rodzaju wady wymowy lub/i/ zaburzenia mowy,
- od sprawności umysłowej dziecka,
- od sprawności aparatu artykulacyjnego,
- od prawidłowej kompleksowej diagnozy, gdyż konieczna jest czasem konsultacja z pedagogiem, psychologiem, neurologiem, ortodontą, foniatrą, laryngologiem…,
- od systematyczności w uczęszczaniu na zajęcia logopedyczne i ćwiczeń z dzieckiem w domu,
- od wczesnego rozpoczęcia terapii,
- od aktywnego i świadomego udziału zarówno rodzica jak i dziecka w terapii,
- od porozumienia terapeuty z rodzicem,
- od kompetencji logopedy.
Od czego zależy czas trwania terapii logopedycznej?
- od rodzaju zaburzenia,
- od rozległości deficytów,
- od wieku dziecka, w którym zgłoszono je na terapię,
- od współpracy rodziców z terapeutą,
- od systematyczności w ćwiczeniach z dzieckiem.
Terapia logopedyczna może być przyjemna dla malucha, jeśli:
- Stworzycie dziecku sytuacje sprzyjające mówieniu. Telewizja lub komputer wprawdzie dostarczają wiele informacji, ale nie zastąpią nigdy prawdziwego dialogu z mamą lub tatą.
- Będziecie z dzieckiem rozmawiać, a nie odpytywać; sami będziecie opowiadać o sobie.
- Będziecie podejmować działania ukierunkowane na doskonalenie mowy w sposób spontaniczny, wykorzystując każdą nadarzającą się okazję i zajęcia domowe.
- Włączycie się do zabaw, będąc w niej partnerem, a nie kierownikiem.
- Będziecie zauważać nawet malutki sukces dziecka, chwaląc je i tym samym mobilizując.